Сите имаме по едно скриено око. Едно скриено око со милион тајни во него. Срамежливо, навидум ненамерно, скриено. Наивно. Скриено со неколку прсти на него. Или перче коса. И мириси во неа. Мириси на светови кои се гледаат, но се премолчуваат. Светови кои се бурна тишина. Прашина. Прав и пепел. А горат. При секој допир горат. Пламени јазици лижат болка по нашата кожа. Гола кожа. Одрана. И набрана за секој нареден пат. Поинаков пат. Пат без црвени чевли и рани на стапалата. Стапала уморни од мисли изодени. Чекори. Два напред три назад. Во круг. Од себе до тебе и пак до себе. Себе во тебе и тебе во себе, само очи. Скриени. Светови кои се бурна тишина.
No comments:
Post a Comment